Tveir synir (sá eldri)

Lúk 15.11-32

Enn sagði Jesús: „Maður nokkur átti tvo sonu. Sá yngri þeirra sagði við föður sinn: Faðir, lát mig fá þann hluta eignanna sem mér ber. Og faðirinn skipti með þeim eigum sínum. Fáum dögum síðar kom yngri sonurinn eigum sínum í verð og fór burt í fjarlægt land. Þar sóaði hann fé sínu í óhófsömum lifnaði. En er hann hafði öllu eytt varð mikið hungur í því landi og hann tók að líða skort. Fór hann þá og settist upp hjá manni einum í því landi. Sá sendi hann út á lendur sínar að gæta svína og hefði hann feginn viljað seðja sig á drafinu er svínin átu en enginn gaf honum.

En nú kom hann til sjálfs sín og sagði: Hve margir eru daglaunamenn föður míns og hafa gnægð matar en ég ferst hér úr hungri! Nú tek ég mig upp, fer til föður míns og segi við hann: Faðir, ég hef syndgað móti himninum og gegn þér. Ég er ekki framar verður að heita sonur þinn. Lát mig vera sem einn af daglaunamönnum þínum.

Og hann tók sig upp og fór til föður síns. En er hann var enn langt í burtu sá faðir hans hann og kenndi í brjósti um hann, hljóp og féll um háls honum og kyssti hann. En sonurinn sagði við hann: Faðir, ég hef syndgað móti himninum og gegn þér. Ég er ekki framar verður að heita sonur þinn. Þá sagði faðir hans við þjóna sína: Komið fljótt með hina bestu skikkju og færið hann í, dragið hring á hönd hans og skó á fætur honum. Sækið og alikálfinn og slátrið, við skulum eta og gera okkur glaðan dag. Því að þessi sonur minn var dauður og er lifnaður aftur. Hann var týndur og er fundinn. Tóku menn nú að gera sér glaðan dag.

En eldri sonur hans var á akri. Þegar hann kom og nálgaðist húsið heyrði hann hljóðfæraslátt og dans. Hann kallaði á einn piltanna og spurði hvað um væri að vera. Hann svaraði: Bróðir þinn er kominn og faðir þinn hefur slátrað alikálfinum af því að hann heimti hann heilan heim.

Þá reiddist eldri bróðirinn og vildi ekki fara inn. En faðir hans fór út og bað hann koma. En hann svaraði föður sínum: Nú er ég búinn að þjóna þér öll þessi ár og hef aldrei breytt út af boðum þínum og mér hefur þú aldrei gefið kiðling að ég gæti glatt mig með vinum mínum. En þegar hann kemur, þessi sonur þinn sem hefur sóað eigum þínum með skækjum, þá slátrar þú alikálfinum fyrir hann. Faðirinn sagði þá við hann: Barnið mitt, þú ert alltaf hjá mér og allt mitt er þitt. En nú varð að halda hátíð og fagna því að hann bróðir þinn, sem var dauður, er lifnaður aftur, hann var týndur og er fundinn.“

Hugleiðing

Föður sögunnar þótti vænt um báða syni sína og vildi þeim allt hið besta. Hann vildi deila með þeim jafnt gleði og sorg. Þegar yngri sonurinn kom heim eftir að hafa orðið á í lífinu, langaði föðurnum að fagna, en eldri sonurinn gat alls ekki samglaðst þeim. Eldra syninum fannst eins og hann ætti meira og betra skilið en yngri bróðurinn. Þegar faðirinn í sögunni fyrirgefur yngri syninum og býður hann velkominn aftur, vill eldri sonurinn því ekki taka þátt í veislunni. Þannig hafnar eldri sonurinn skilyrðislausri elsku föðurins í garð annarra en sjálfs sín. Jesús segir söguna til að kenna okkur um Guð, í sögunni er faðirinn eins og Guð, Guð sem er alltaf til í að vera með okkur og elska okkur sama hvað. En stundum finnst okkur að við eigum meira skilið frá Guði en annað fólk, því við erum stillt, góð, dugleg, skemmtileg, almennileg og prúð. En Guð hugsar ekki eins og við. Í augum Guðs erum við öll dýrmæt sköpun og eigum öll skilið sömu ást.

Þegar sagan um synina tvo er sögð, eru sumir sem reiðast eins og eldri sonurinn og finnst sagan óréttlát fyrir hann, meðan aðrir eru þakklátir fyrir að það sé alltaf til staðar annað tækifæri. Hvað finnst þér? Hver ert þú í sögunni?

Bæn

Vertu Guð faðir, faðir minn
í frelsarans Jesú nafni.
Hönd þín leiði mig út og inn
svo allri synd ég hafni.
AMEN.