Jóh 13.1-17

Hátíð páskanna var að ganga í garð. Jesús vissi að stund hans var komin og að hann færi burt úr þessum heimi til föðurins. Hann hafði elskað sína, þá sem í heiminum voru. Hann elskaði þá uns yfir lauk.

Kvöldmáltíð stóð yfir. Djöfullinn hafði þegar blásið því í brjóst Júdasi, syni Símonar Ískaríots, að svíkja Jesú. … [Jesús] stóð upp frá máltíðinni, lagði af sér yfirhöfnina, tók líndúk og batt um sig. Síðan hellti hann vatni í mundlaug og tók að þvo fætur lærisveinanna og þerra með líndúknum sem hann hafði um sig. Hann kemur þá að Símoni Pétri sem segir við hann: „Drottinn, ætlar þú að þvo mér um fæturna?“

Jesús svaraði: „Nú skilur þú ekki hvað ég er að gera en seinna muntu skilja það.“
Pétur segir við hann: „Aldrei að eilífu skaltu þvo fætur mína.“ Jesús svaraði: „Ef ég þvæ þér ekki áttu enga samleið með mér.“ Símon Pétur segir við hann: „Drottinn, ekki aðeins fætur mína, líka hendurnar og höfuðið.“

Jesús segir við hann: „Sá sem laugast hefur þarf ekki að þvost nema um fætur. Hann er allur hreinn. Og þið eruð hreinir, þó ekki allir.“ Hann vissi hver mundi svíkja hann og því sagði hann: „Þið eruð ekki allir hreinir.“

Þegar hann hafði þvegið fætur þeirra, tekið yfirhöfn sína og sest aftur niður sagði hann við þá: „Skiljið þér hvað ég hef gert við yður? Þér kallið mig meistara og Drottin og þér mælið rétt því það er ég. Fyrst ég, sem er herra og meistari, hef nú þvegið yður um fæturna, þá ber yður einnig að þvo hver annars fætur. Ég hef gefið yður eftirdæmi að þér breytið eins og ég breytti við yður. Sannlega, sannlega segi ég yður: Þjónn er ekki meiri en herra hans né sendiboði meiri þeim er sendi hann. Þér vitið þetta og þér eruð sælir ef þér breytið eftir því.

Hugleiðing

Á dögum Jesú gengu menn um berfættir. Fæturnir voru því oft skítugir, rykugir og höfðu e.t.v. stigið í asna- eða kamelskít. Þegar fólk mataðist lá það á gólfinu og kannski með fæturna nærri næsta manni. Því tíðkaðist það hjá ríkara fólki að þrælar voru notaðir til að þvo fætur fólks áður en lagst var til matar. Það að þvo fætur annarra var eitthvert mest niðurlægjandi verkefni sem hægt var að fá. En Jesús snéri hlutverkum við og ákvað að takast á við jafnvel mesta skítverkið. Hann vildi minna okkur á að allar manneskjur eru mikilvægar og engin verk eru of ómerkileg fyrir nokkra manneskju, við erum öll jöfn, við erum öll jafnmikilvæg Guðsbörn og eigum að koma fram við alla af virðingu.

Hugmynd að umræðum

  • Hvaða verkum vilja engir sinna?
  • Hver enda oft á að gera skítverkin?

Bæn

Guð, hjálpaðu okkur að sjá og muna að allar manneskjur eru mikilvægar og heilagar í þínum augum. Hjálpaðu okkur að koma alltaf vel fram við aðra. AMEN